سؤال ۳: احکام کاشت ناخن برای غسل و وضو چیست؟ بنده احساس نیاز به کاشت ناخن مصنوعی می کنم چون مقید به نماز و روزه و واجبات شرعی هستم. بفرمایید چگونه می توانم این کار را انجام دهم در حالی که نماز و وضو و غسلم درست باشد؟ در حالی که بسیار مشتاق هستم…چرا یک خانم مسلمان و مقید نمی تواند از متد های جدید زیبایی استفاده کند؟ با تشکر.
پاسخ ۳: پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: [۱]
حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی):
اگر ناخن كاشته شده قابل برداشتن نبوده يا ازاله آن مستلزم ضرر و مشقّت باشد و با وجود ناخن ها قدرت بر رساندن رطوبت به پوست دست نباشد، مسح بر روى همين ناخن‌ها كافى است و غسل نيز همين حكم را دارد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله العالی):
در صورتی که ضرورتی برای این کار نباشد آن را ترک کنند، چراکه مانع غسل و وضو است و چنانچه ضرورتی وجود داشته باشد و امکان جداسازی ناخن های مصنوعی به هنگام غسل و وضو نباشد، با آن وضو و غسل جبیره ای می گیرند.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مدظله العالی):
بايد قبل از غسل و وضو آن چه را كه مانع رسيدن آب به عضو غسل و وضو باشد جدا كرد.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
کاشتن ناخن به صورتی که برای وضو و غسل نتوانید بردارید اشکال دارد. ولی چنانچه شخصی مرتکب این عمل شده باشد، در صورت امکان ناخن مصنوعی را بردارد و وضو و غسل به نحو معمول انجام شود و در صورت عدم امکان برداشتن ناخن با همان حال وضو و غسل انجام شود و احتیاطاً تیمم هم بنماید.
حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره): در وضو و غسل اشكال پيدا مى‌شود و در داخل وقت نماز، ضايع نمودن امر واجب محسوب مى‌شود و قبل از وقت نماز هم خلاف احتياط است؛ ولى اگر اين كار را كرد و هنگام وضو يا غسل امكان بيرون آوردنِ آن نبود، بايد در مسح و غسل عمل به جبيره كند.[۲]
برای آگاهی بیشتر پاسخ های زیر را مطالعه فرمایید:
نمایه: وضوی جبیره: لاک زدن روی ناخن دست و پا، پاسخ شماره ۷۲٫
نمایه: وضو و غسل و حج با تاتو و خالکوبی، پاسخ شماره ۵٫
نمایه: حکم شرعی کاشت ناخن مصنوعی، پاسخ شماره ۱۷۰٫
نمایه: خالکوبی: شک و اطمینان از نبود مانع در اعضاء وضو، پاسخ شماره ۶۲٫
نمایه: حکم پوشیدن ناخن و موی مصنوعی از نامحرم، پاسخ شماره ۱۲۷٫
[۱]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه ای، سیستانی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی (مد ظلهم العالی).
[۲] . استفتاءات (بهجت)، ج ۱، ص ۱۷۵، مسأله ۶۱۰٫
عالییی بود عااالی