سؤال ۸۴: آیا ازدواج موقت با یک زن سنی بدون اجازه پدرش جایز است? از آنجایی که پدر وی یک سنی متعصب است، تصور می شود که ایشان عقیده ای به مشروعیت ازدواج موقت ندارند، در نتیجه اجازه نخواهند داد. -ضمناً این خانم قبلاً ازدواج نکرده اند-. هر چند که باکره نیستند (چرا که قبلاً بکارت وی از طریق دیگری (به غیر از ازدواج) از بین رفته است). بیشتر

سؤال ۶۴: زن تا چه حد باید از شوهر اطاعت کند؟ آیا مرد می تواند زن را وادار به سفر به جایی کند؟ اهم وظایف زن از شوهر را ذکر کنید.

پاسخ ۶۴: در مورد اطاعت زن از شوهر علاوه بر احادیث متعددی که از معصومین (علیهم السلام) روایت شده است، پاسخ های مراجع عظام تقلید را نیز از نظر می گذرانیم:

عبد اللّه بن سنان گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: در زمان رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله مردى از انصار بطلب حاجتى از خانه‌اش بيرون شده بمسافرت رفت و با زوجه‌اش پيمان بسته بود كه در نبودن وى از منزل خارج نشود تا مرد باز گردد، و اتّفاقا پدرش مريض شد، زن كسى را نزد رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرستاد و گفت شوهرم بسفر رفته و با من پيمان بسته كه از خانه‌ام خارج نشوم تا باز گردد، و اكنون پدرم مريض شده شما اجازه مى‌فرمائيد بعيادتش روم؟ فرمود: نه، در خانه‌ات بنشين و بفرمان شوهرت عمل كن، فرمود: پدرش از دنيا رفت باز از رسول خدا سؤال كرد پدرم وفات كرد شما اجازه ميدهى در نمازش شركت كنم، فرمود: نه، در منزل خود بمان و اطاعت امر شوهر نما، فرمود: پدر را دفن كردند رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله كسى را نزد زن فرستاد و پيغام داد كه خداوند عزّ و جلّ بدون شك تو و پدرت هر دو را بجهت اطاعتى كه از فرمان شوهر بردى بيامرزيد.[۱]

در حدیث دیگری از امام باقر (عليه السّلام) روايت شده است كه: «زنى آمد و عرض كرد: يا رسول اللّه! حقّ مرد بر زن چيست؟ فرمود: از او اطاعت كند و نافرمانى ننمايد و چيزى از خانۀ او بدون اجازۀ شوهر صدقه ندهد. بدون اذن شوهر روزۀ استحبابى نگيرد و او را از خودش منع نكند، حتّى اگر بر پشت كجاوه بوده باشد و از خانه‌اش خارج نشود، مگر به إذن او، زيرا وقتى بدون اجازۀ شوهر، خارج شود، فرشتگان آسمان و زمين و فرشتگان غضب و رحمت، تا زمانى كه به خانه بازگردد، بر او لعن مى‌كنند.

زن عرض كرد: چه كسى بيشترين حق را بر گردن زن دارد! فرمود: شوهرش. عرض كرد: حقوق من نيز، مثل حقوقى است كه او بر من دارد، فرمود: حتّى از هر صد حقّ مرد، يكى براى تو نيست. زن عرض كرد: قسم به خدايى كه تو را مبعوث كرد، هيچ مردى تا ابد مالك من نخواهد شد. «يعنى تا آخر عمر ازدواج نخواهم كرد»[۲] ‌و نيز فرمود: «اگر كسى را امر مى‌كردم كه براى كسى سجده كند، امر مى‌كردم كه زن براى شوهرش سجده نمايد».[۳]

نظر مراجع عظام تقلید: زنى كه عقد دائمى شده نبايد بدون اجازۀ شوهر از خانه بيرون رود و بايد خود را براى هر لذّتى كه او مى‌خواهد، تسليم نمايد و بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نكند. و اگر در اينها از شوهر اطاعت كند، تهيۀ غذا و لباس و منزل او و لوازم ديگرى كه در كتب ذكر شده بر شوهر واجب است و اگر تهيّه نكند، چه توانايى داشته باشد يا نداشته باشد، مديون زن است.[۴]

اگر زن در كارهايى كه در مسألۀ پيش گفته شد اطاعت شوهر را نكند گناه كار است و حقّ غذا و لباس و منزل و همخوابى ندارد ولى مهر او از بين نمى‌رود.[۵] اما با این حال مرد حقّ ندارد زن خود را به خدمت خانه مجبور كند.[۶]

زن ناشزه:

«مشهور بدون إذن شوهر از خانه بيرون رفتن زوجه را نشوز دانند و زن ناشزه نفقه ندارد».

در این زمینه نیز حدیثی است که سكونى از حضرت صادق از پدرش عليهما السّلام روايت كرده كه رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرموده است: هر بانوئى كه بدون إذن همسرش از منزل بيرون رود نفقه و مخارج او با شوهر نيست تا زمانى كه باز گردد.[۷]

برخی از تکالیف زن در حقوق مدنی:

یکی از تکالیف زن تمكين است که در لغت بمعنى تن در دادن است و در اصطلاح فقهاى اماميه داراى دو معنى ميباشد:

الف- تمكين عام- و آن عبارت از حسن معاشرت زن با شوهر خود و اطاعت از او در امور مربوط بزناشوئى است. حسن معاشرت عبارت است از اطاعت زن از شوهر و خوش خوش‌رفتارى و خوش‌روئى زن نسبت باو، رعايت نظافت و آرايش خود براى شوهر آنگونه كه مقتضاى زمان و مكان و موقعيت خانوادگى آنان است و خارج نشدن از منزلى كه شوهر معين نموده و يا طبق حق مكانى كه بزن داده شده آن را انتخاب كرده است، مگر در موارد معينه كه شرح آن خواهد آمد. بنابراين رفتن زن بمنزل خويشاوندان خود اگر چه پدر، مادر و يا اولاد او باشند احتياج باجازه شوهر دارد. همچنين است مراوده با اشخاص ديگر.

قانون مدنى تمكين بمعنى عام را بوظايف زوجيت در ماده «۱۱۰۸» تفسير نموده است. ماده «۱۱۰۸» ق. م: «هرگاه زن بدون مانع مشروع از اداى وظايف زوجيت امتناع‌ ‌كند مستحق نفقه نخواهد بود». چنانكه گذشت وظايف زوجيت را قانون مدنى ذكر ننموده و بكلمه حسن معاشرت كه مجمل و مبهم ميباشد اكتفا كرده است. و بدستور ماده «۳» قانون آئين دادرسى مدنى در موردى كه قانون مجمل يا ساكت است عرف و عادت مسلم زمان و مكان با رعايت وضعيت خانوادگى زوجين، ملاك وظائف زناشوئى خواهد بود. عرف و عادت مسلم مذهبى آنست كه در بالا اشاره بآن گرديد.

ب- تمكين خاص- و آن عبارت از نزديكى جنسى با شوهر است كه زن بايد هميشه آماده براى آن باشد مگر آنكه بيمار باشد كه نزديكى موجب زيان او گردد و يا مانع شرعى داشته باشد. قانون مدنى تمكين بمعنى خاص را در ماده «۱۰۸۵» بعبارت وظايف زن در مقابل شوهر تعبير نموده است.

ماده «۱۰۸۵» ق. م: «زن ميتواند تا مهر باو تسليم نشده از ايفاء وظايفى كه در مقابل شوهر دارد امتناع كند مشروط بر اينكه مهر او حال باشد و اين امتناع مسقط حق نفقه نخواهد بود». از نظر قضائى بايد آن را از افراد حسن معاشرت مذكور در ماده «۱۱۰۸» ق. م دانست و شوهر ميتواند آن را از او بخواهد.[۸]

اهم موارد اطاعت از شوهر:

۱- اگر مانع شرعى مانند عادت ماهانه و روزه‏دارى ندارد و شوهر درخواست هم خوابگى كرد واجب است اطاعت كند.

۲- اگر او را از رفتن به مكانى منع كرد واجب است اطاعت نمايد.

در موارد مستحبات اگر حقوق شوهر با هر عمل مستحبى تزاحم پيدا كند بايستى‏آن عمل ترك و حقوق شوهر رعايت گردد البته در مورد حقوق زن نيز مساله به همين صورت است يعنى اگر حقوق زن با هر عمل مستحبى شوهر تزاحم پيدا كند بايستى‏آن عمل ترك و حقوق زن رعايت گردد.

۳- اگر زن بخواهد به سفر واجب مانند حج برود اجازه يا منع شوهر اثري ندارد و در صورت جمع بودن همه شرايط استطاعت زن بايد حج را انجام دهد و در اين صورت اجازه شوهر شرط نيست. همين طور براي ياد گرفتن واجبات ديني يا معالجه در صورتي که امکان آن در منزل فراهم نباشد زن مي تواند بدون اجازه شوهر از منزل خارج شود. همچنين براي فرار از خطر جاني و مانند آن.

با توجه به آن كه هر اجتماعي هر چند كوچك , بايد داراي مدير و مسؤولي باشد, خانواده نيز – كه سنگ زيرين اجتماع و هسته اوليه آن است – از اين قاعده مستثني نيست و در نظام خانوادگي اسلام , مسؤوليت اداره و تأمين نيازمندي هاي خانواده , بر دوش مرد نهاده شده است ; ليكن اين به معناي حاكميت او بر زن نيست ; بلكه نوعي مسؤوليت است.

در موارد زير خارج شدن زن از منزل نياز به اجازه شوهر ندارد:

الف ) خارج شدن براي ياد گرفتن معارف و واجبات و محرمات ديني در صورتي كه در منزل امكان ياد گرفتن نباشد.

ب ) خارج شدن براي معالجه بيماري در صورتي كه امكان معالجه در منزل نباشد.

ج ) براي فرار از خطر جاني , مالي , آبرويي .

د ) براي انجام واجبات عيني كه موقوف بر خارج شدن است مثل حج واجب يا نجات جان انساني .

ه ) چنانچه ماندن در منزل باعث عسر و حرج غيرقابل تحمل باشد.

و ) اگر در ضمن عقد ازدواج با شوهر شرط كرده باشد كه براي كار و امثال آن از خانه خارج شود و شوهر هم شرط را پذيرفته باشد.

ز ) مجبور باشد براي تأمين مخارج و معاش از منزل خارج شود در صورتي كه شوهر قدرت بر تأمين مخارج ندارد و يا اگر قدرت دارد مخارج زن را ندهد.

ولي بايد توجه داشت که موارد مذکور به عنوان قانون در شريعت بيان شده اند و در جايي که تفاهم و هم دلي و صميميت باشد در نظام خانواده نوبت به قانون نمي رسد. اصولا چنين قانون هايي در زندگي زناشويي هنگام اختلاف ها بيان مي شود تا هر يک از زن و مردي که با يکديگر ناسازگاري دارند ملزم به رعايت آن گردند و اختلاف شدت پيدا نکند. در غير اين صورت زن و شوهر يک روح در دو بدن هستند و از هر لحاظ غم خوار و دلسوز يکديگرند و چه خوب گفته اند که زن و شوهر شريک زندگي هم هستند و دو مونس و شريک غمخوار بيشتر به ايثار و راضي نگهداشتن يکديگر مي انديشند نه به حد و مرزهاي قانوني و وظيفه هاي خشک.[۹]

زن می تواند با بستگانش در ارتباط باشد:

ابوسفیان یکی از بزرگ‌ترین دشمنان پیامبر اسلام(ص) هنگامی که هنوز این دشمنی پابرجا بود، مخفیانه به مدینه آمده به خانۀ دخترش ام حبیبه که همسر پیامبر(ص) بود رفت، اما رسول خدا(ص) هیچ واکنش منفی نسبت به این دیدار نداشت.[۱۰]

براین اساس، شرعاً و اخلاقاً مردان تنها هنگامی می‌­توانند محدودیت­‌هایی را در دیدار همسرشان با بستگان خویش اعمال کنند که توان آن‌را داشته باشند که بعدها با دلایلی محکمه ­پسند، این محدودیت‌­ها را به نفع نهاد خانواده و جهت استحکام آن توجیه نمایند، و گرنه اگر این محدودیت‌­ها تنها در راستای هوا و هوس مرد بوده و هیچ توجیهی را نتوان برای آن متصور شد، زن می‌­تواند با مراجعۀ به دادگاه قانوناً تقاضای برطرف شدن و یا کاهش این محدودیت‌­ها را نماید.

[۱] . من لا يحضره الفقيه – ترجمه، ج‌۵، ص: ۹۰٫

[۲] . غوالى اللئالى، ج ۳، ص ۳۱۰، حديث ۱۳۵٫

[۳] . دعائم الاسلام، ج ۲، ص ۲۱۶، حديث ۷۹۸؛ ‌كنز العرفان في فقه القرآن – ترجمه، ج‌۲، ص: ۷۵۹‌.

[۴] .  توضیح المسایل (محشی – امام خمینی)، ج ۲، ص ۴۷۶، مسأله ۲۴۱۲٫

[۵] . همان، مسأله ۲۴۱۳٫

[۶] . همان، ص ۴۷۸، مسأله ۲۴۱۴٫

[۷] . من لا يحضره الفقيه – ترجمه، ج‌۵، ص: ۸۷٫

[۸] . حقوق مدنى (امامى)، ج‌۴، ص: ۴۴۸-۴۴۷٫

[۹] . برگرفته شده از سایت پرسمان.

[۱۰] . ابن أبی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج ۱۷، ص ۲۶۳، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم، ۱۴۰۴ ق.

سؤال ۲۳: من دختری ۱۹ ساله هستم که با پسری دوستم خیلی هم دوسش دارم او هم مرا دوست دارد. و می دانم که با او به خوشبختی می رسم ما تصمیم گرفتیم برای اینکه رابطه مان گناه نباشد به هم محرم بشویم یعنی عقد موقت کنیم در حالی که خانواده من از رابطه مان با خبرند و مخالفتی ندارند فقط پدرم خبر ندارد که می دانم اگر بفهمد مخالفتی ندارد اما نمی خواهم الان اطلاع پیدا کند حداقل تا زمانی که پسر به خواستگاری ام بیاد و بخواهیم عقد دائم کنیم به نظر شما در این صورت برای عقد موقت اجازه ی پدرم شرط است یا نه؟ خواهشمندم کاملا توضیح بدهید با تشکر.

جواب ۲۳: افراد متعهد و متدین در دوران نامزدی (قبل از ازدواج)، نگران هستند که مبادا در رابطه خود با همسر آینده شان مرتکب حرام شوند. باید روشن شود که چه رابطه ای ممکن است گناه باشد؟ صحبت کردن تا به تفاهم رسیدن؟ یا روابط جنسی؟

روابط دوران نامزدی اگر در حد صحبت کردن و رد و بدل ایده ها و سلیقه ها است، نیز با اطلاع خانواده ها  و به منظور شناخت طرفین از یکدیگر باشد، در این صورت نیازی به خواندن صیغه محرمیت ندارد.

اما اگر روابط فراتر از این و به همراه مسائل جنسی باشد، قطعاً اشکال شرعی داشته و حرام است و برای جلوگیری از هر گونه رابطه غیر شرعی لازم است صیغه عقد ازدواج خوانده شود. چون بواسطه عقد ازدواج، زن و مرد به يكديگر حلال مى‏شوند و آن بر دو قِسم است: عقد دائم و عقد موقّت؛ عقد دائم آن است كه مدّت زناشوئى در آن به هيچ وجه محدود نباشد. عقد موقّت آن است كه مدّت زناشوئى در آن معيّن شود، مثلًا به مدّت يك ساعت يا يك روز يا يك ماه و يا بيشتر عقد نمايند.[۱]

بیشتر مراجع عظام تقلید، عقد نكاح (موقت یا دائم) با دختر باكره (بالغه و رشیده) را مشروط به اجازه پدر یا جد پدری می‏دانند^[۲]؛ ولی اگر باكره نباشد و یا پدر و جد پدری نداشته باشد، نیازی به اجازه نیست.

آیات عظام نوری همدانی، سیستانی و امام خمینی(ره):” دختری كه به حد بلوغ رسیده و رشیده است (یعنی مصلحت خود را تشخیص می دهد)، اگر بخواهد شوهر كند، چنانچه باكره باشد^[۳]، باید از پدر یا جد پدری خود اجازه بگیرد و اجازه مادر و برادر لازم نیست.”^[۴]

آیات عظام خامنه‌ای، فاضل لنکرانی، صافی، وحید، تبریزی و مکارم‌شیرازی: “بنابر احتیاط واجب، باید از پدر یا جد پدری خود اجازه بگیرد.”^[۵]

حضرت آیت الله بهجت: بنابر احتیاط تکلیفا؛ اجازه شرط است.^[۶](یعنی هر چند عقد بدون اجازه پدر باطل نیست، اما گناه و معصیت است).

معظم له در جای دیگری می فرمایند: دختری که بدون دخول شرعی – مانند زنا – بکارتش را از دست داده باشد کماکان در حکم باکره است و برای ازدواج نیاز به اذن ولی (پدر یا جد پدری) دارد.[۷]

لازم است ذکر گردد که آنچه که بنام صیغه محرمیت بین دو جنس مخالف از آن نام برده می شود عبات است از عقد موقت به شرط عدم استمتاع (بهره گیری) جنسی ،با چنین روشی می توان تنها به حد خاصی از محرمیت که خالی از مسائل زناشویی باشد دست یافت و منظور از صیغه محرمیتی که در بین مردم رایج شده است نیز همین است.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی: اگر دختر بالغ و رشیده (یعنی مصلحت خود را تشخیص می دهد) در تصمیم گیرى های مهم زندگی نسبت به خود مانند کارمند شدن و نسبت به مال خود مانند خرید و فروش و بخشش اموال خود از نظارت پدر و مادر مستقل نباشد ، عقد بدون اذن ولی (پدر یا جدّ پدری) جایز نیست و عقد باطل است.
و اگر مستقل هم باشد به احتیاط واجب جایز نیست ، ولی مى تواند در فرض دوم به فقیه دیگرى با رعایت تسلسل در اعلمیت رجوع کند.[۸]

برای آگاهی بیشتر به پاسخ های زیر مراجعه فرمایید:

نمایه: ازدواج: زمان مبهم در صیغه عقد موقت، سوال شماره ۱۸٫

نمایه: پرداخت مهریه در ازدواج موقت، سوال شماره ۲۱٫

[۱] . توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج‏۲، ص: ۴۴۹٫

[۲]. ظهور این عبارات در آن است که این هم شرط تکلیفی است و هم شرط وضعی یعنی هم عقد دختر باکره بدون اذن پدر حرام و هم باطل است.

[۳]. آیت الله سیستانی: (و متصدى امور زندگانى خويش نباشد).

[۴]. توضيح المسائل مراجع، ج ۲، ص ۴۵۸، مسئلهٔ ۲۳۷۶؛ ر.ک: سایت آیت الله نوری همدانی، مسئله ۲۳۷۲٫

[۵]. همان.

[۶]. همان.

[۷] . همان، ازدواج موقت.

[۸] . سایت رسمی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سیستانی، پرسش و پاسخ، ازدواج دائم.