post

صیغه ۹۹ ساله: جدا شدن زن و شوهر در ازدواج موقت

سؤال ۴۷: آیا صیغه ۹۹ ساله در حکم عقد دائم بوده و صحیح است؟ لطفا نحوه جدا شدن زن و شوهر در ازدواج موقت را توضیح دهید؟ چون من از شوهرم چند سال است که جدا شده ام و با يک مردی ارتباط پيدا کردم که با دروغ و قسم فريبم داد و مرا صيغه دائم کرد. من قسمش دادم که برای همیشه مرا زن دائم خود بداند، قسم خورد، ولی از زندگی اش چيزی نگفت و فريبم داد. بعد از يک بار نزديکی و وقتی زنش متوجه شد بدون دليل از من جدا شد و به من گفت مدت را به تو بخشيدم و از من جدا شد.

آيا اینکه بدون رضايت از من صيغه را يک طرفه فسخ کرده است و به خاطر فريبی که به من داده می توانم در درگاه خدا گذشتش نکنم؟ آيا بايد از من حلاليت بطلبد؟ آیا فسخ صيغه بدون رضايت از من صحيح است؟ به خاطر قولی که به من داد و از من جدا شد، من هيچ وقت گذشتش نمی کنم. خواهش می کنم سریع جوابم را بدهید.

پاسخ ۴۷: اگر منظور شما از صیغه دائم، نکاح و ازدواج دائمی باشد که در آن مدت ذکر نمی گردد و زن و مرد برای همیشه به عقد یکدیگر در می آیند، چنین ازدواجی جز با خواندن صیغه طلاق فسخ نمی گردد و مرد بعد از یک بار نزدیکی باید تمام مهریه زن را بپردازد و او را طلاق بدهد.[۱] بیشتر

post

تمدید عقد موقت / عدّه زنان در ازدواج موقت‌

سؤال ۳۴: زن مطلقه ای بودم که با مردی ازدواج موقت یک ساله نمودم، بعد از دو ماه به علت اختلاف از همدیگر جدا شدیم و ازدواج موقت را فسخ نمودیم و صیغه طلاق جاری شد. حال در حین عده (یک هفته بعد از طلاق) مجددا خواستم که با آن مرد ازدواج موقت بکنم آیا می توانم؟

جواب ۳۴: طبق نظر مراجع عظام اگر زن و مردی که ازدواج موقت کرده اند، پس از اتمام دوره عقد و یا در حین آن بخواهند مجدداً ازدواج کنند می بایست دوباره عقد را جاری کنند ولی لازم است مدت عقد اول تمام شود و یا مدت باقی مانده را به او ببخشد و پس از آن عقد جدید بخوانند[۱].پس برای تمدید مدت صیغه ازدواج موقت، باید پس از اتمام مدت آن مجدداً صیغه عقد موقت (عقد جدید) بخوانند.

لازم به ذکر است که زنى كه صيغه شده، مثلًا يك ماهه يا يك ساله او را عقد كرده‌اند، طلاق ندارد و رها شدن او به اين است كه مدتش تمام شود، يا مرد مدّت را به او ببخشد، به اين ترتيب كه بگويد: مدّت را به تو بخشيدم و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست.[۲]

همچنین زنى كه نُه سالش تمام شده و يائسه نيست اگر شوهرش با او نزديكى كند و طلاقش دهد، بعد از طلاق بايد عدّه نگه‌دارد يعنى بعد از آن كه در پاكى طلاقش داد، به قدرى صبر كند كه دو بار حيض ببيند و پاك شود و همين كه حيض سوم را ديد عدّۀ او تمام مى‌شود و مى‌تواند شوهر كند. ولى اگر پيش از نزديكى كردن با او طلاقش بدهد عدّه ندارد، يعنى مى‌تواند بعد از طلاق فوراً شوهر كند.

اما اگر زنی پس از طلاق بخواهد با همین مردی که با او ازدواج موقت کرده، مجددا ازدواج نماید نیازی نیست که عده نگه دارد ولی باید مجددا صیغه عقد بخواند.[۳]

عدّه زنان در ازدواج موقت‌: زنى كه نه سالش تمام شده و يائسه نيست، اگر صيغه شود، مثلًا يك ماهه يا يك ساله، چنانچه شوهرش با او نزديكى نمايد و مدت آن زن تمام شود يا شوهر مدت را به او ببخشد در صورتى كه حيض مى‌بيند، بايد به مقدار دو حيض و اگر حيض نمى‌بيند، چهل و پنج روز بايد از شوهر كردن خوددارى نمايد.

زمان آغاز عدّه‌ ابتداى عدّۀ طلاق از موقعى است كه خواندن صيغۀ طلاق تمام مى‌شود، چه زن بداند طلاقش داده‌اند يا نداند، پس اگر بعد از تمام شدن عدّه بفهمد كه او را طلاق داده‌اند، لازم نيست دوباره عدّه نگهدارد.[۴]

برای آگاهی بیشتر به پاسخ های زیر مراجعه  فرمایید:

نمایه: ازدواج: زمان مبهم در صیغه عقد موقت، سوال شماره ۱۸٫

نمایه: پرداخت مهریه در ازدواج موقت، سوال شماره ۲۱٫

نمایه: اجازه پدر در ازدواج موقت و دائم، سوال شماره ۲۳٫

[۱]. آيت الله وحيد، منهاج الصالحين، ج ۳، ۱۳۱۱ آيت الله خامنه‏اى، استفتاء، س ۱۶۳ آيت الله تبريزى، منهاج الصالحين، ج ۲، م ۱۳۱۱ آيت الله سيستانى، منهاج الصالحين، ج ۳، م ۲۴۹ امام خمينى، تحرير الوسيله، ج ۲، النكاح المنقطع، م ۱۱ آيت الله صافى، هداية العباد، ج ۲، النكاح المنقطع، م ۱۱ آيت الله نورى، استفتاءات، ج ۲، س ۶۹۴ آيت الله فاضل، جامع المسائل، ج ۲، س ۱۲۵۵ و دفتر: آيت الله بهجت و آيت الله مكارم.

[۲] . توضيح المسائل (محشى – امام خمينى)، ج‌۲، ص: ۵۲۴٫

[۳] . آيت الله وحيد، منهاج الصالحين، ج ۳، ۱۳۱۱ آيت الله خامنه‏اى، استفتاء، س ۱۶۳ آيت الله تبريزى، منهاج الصالحين، ج ۲، م ۱۳۱۱ آيت الله سيستانى، منهاج الصالحين، ج ۳، م ۲۴۹ امام خمينى، تحرير الوسيله، ج ۲، النكاح المنقطع، م ۱۱ آيت الله صافى، هداية العباد، ج ۲، النكاح المنقطع، م ۱۱ آيت الله نورى، استفتاءات، ج ۲، س ۶۹۴ آيت الله فاضل، جامع المسائل، ج ۲، س ۱۲۵۵ و دفتر: آيت الله بهجت و آيت الله مكارم.

[۴] . توضيح المسائل (محشى – امام خمينى)، ج‌۲، ص: ۵۲۸‌.

post

اجازه پدر در ازدواج موقت و دائم

سؤال ۲۳: من دختری ۱۹ ساله هستم که با پسری دوستم خیلی هم دوسش دارم او هم مرا دوست دارد. و می دانم که با او به خوشبختی می رسم ما تصمیم گرفتیم برای اینکه رابطه مان گناه نباشد به هم محرم بشویم یعنی عقد موقت کنیم در حالی که خانواده من از رابطه مان با خبرند و مخالفتی ندارند فقط پدرم خبر ندارد که می دانم اگر بفهمد مخالفتی ندارد اما نمی خواهم الان اطلاع پیدا کند حداقل تا زمانی که پسر به خواستگاری ام بیاد و بخواهیم عقد دائم کنیم به نظر شما در این صورت برای عقد موقت اجازه ی پدرم شرط است یا نه؟ خواهشمندم کاملا توضیح بدهید با تشکر.

جواب ۲۳: افراد متعهد و متدین در دوران نامزدی (قبل از ازدواج)، نگران هستند که مبادا در رابطه خود با همسر آینده شان مرتکب حرام شوند. باید روشن شود که چه رابطه ای ممکن است گناه باشد؟ صحبت کردن تا به تفاهم رسیدن؟ یا روابط جنسی؟

روابط دوران نامزدی اگر در حد صحبت کردن و رد و بدل ایده ها و سلیقه ها است، نیز با اطلاع خانواده ها  و به منظور شناخت طرفین از یکدیگر باشد، در این صورت نیازی به خواندن صیغه محرمیت ندارد.

اما اگر روابط فراتر از این و به همراه مسائل جنسی باشد، قطعاً اشکال شرعی داشته و حرام است و برای جلوگیری از هر گونه رابطه غیر شرعی لازم است صیغه عقد ازدواج خوانده شود. چون بواسطه عقد ازدواج، زن و مرد به يكديگر حلال مى‏شوند و آن بر دو قِسم است: عقد دائم و عقد موقّت؛ عقد دائم آن است كه مدّت زناشوئى در آن به هيچ وجه محدود نباشد. عقد موقّت آن است كه مدّت زناشوئى در آن معيّن شود، مثلًا به مدّت يك ساعت يا يك روز يا يك ماه و يا بيشتر عقد نمايند.[۱]

بیشتر مراجع عظام تقلید، عقد نكاح (موقت یا دائم) با دختر باكره (بالغه و رشیده) را مشروط به اجازه پدر یا جد پدری می‏دانند[۲]؛ ولی اگر باكره نباشد و یا پدر و جد پدری نداشته باشد، نیازی به اجازه نیست.

آیات عظام نوری همدانی، سیستانی و امام خمینی(ره):” دختری كه به حد بلوغ رسیده و رشیده است (یعنی مصلحت خود را تشخیص می دهد)، اگر بخواهد شوهر كند، چنانچه باكره باشد[۳]، باید از پدر یا جد پدری خود اجازه بگیرد و اجازه مادر و برادر لازم نیست.”[۴]

آیات عظام خامنه‌ای، فاضل لنکرانی، صافی، وحید، تبریزی و مکارم‌شیرازی: “بنابر احتیاط واجب، باید از پدر یا جد پدری خود اجازه بگیرد.”[۵]

حضرت آیت الله بهجت: بنابر احتیاط تکلیفا؛ اجازه شرط است.[۶](یعنی هر چند عقد بدون اجازه پدر باطل نیست، اما گناه و معصیت است).

معظم له در جای دیگری می فرمایند: دختری که بدون دخول شرعی – مانند زنا – بکارتش را از دست داده باشد کماکان در حکم باکره است و برای ازدواج نیاز به اذن ولی (پدر یا جد پدری) دارد.[۷]

لازم است ذکر گردد که آنچه که بنام صیغه محرمیت بین دو جنس مخالف از آن نام برده می شود عبات است از عقد موقت به شرط عدم استمتاع (بهره گیری) جنسی ،با چنین روشی می توان تنها به حد خاصی از محرمیت که خالی از مسائل زناشویی باشد دست یافت و منظور از صیغه محرمیتی که در بین مردم رایج شده است نیز همین است.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی: اگر دختر بالغ و رشیده (یعنی مصلحت خود را تشخیص می دهد) در تصمیم گیرى های مهم زندگی نسبت به خود مانند کارمند شدن و نسبت به مال خود مانند خرید و فروش و بخشش اموال خود از نظارت پدر و مادر مستقل نباشد ، عقد بدون اذن ولی (پدر یا جدّ پدری) جایز نیست و عقد باطل است.
و اگر مستقل هم باشد به احتیاط واجب جایز نیست ، ولی مى تواند در فرض دوم به فقیه دیگرى با رعایت تسلسل در اعلمیت رجوع کند.[۸]

برای آگاهی بیشتر به پاسخ های زیر مراجعه فرمایید:

نمایه: ازدواج: زمان مبهم در صیغه عقد موقت، سوال شماره ۱۸٫

نمایه: پرداخت مهریه در ازدواج موقت، سوال شماره ۲۱٫

[۱] . توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج‏۲، ص: ۴۴۹٫

[۲]. ظهور این عبارات در آن است که این هم شرط تکلیفی است و هم شرط وضعی یعنی هم عقد دختر باکره بدون اذن پدر حرام و هم باطل است.

[۳]. آیت الله سیستانی: (و متصدى امور زندگانى خويش نباشد).

[۴]. توضيح المسائل مراجع، ج ۲، ص ۴۵۸، مسئلهٔ ۲۳۷۶؛ ر.ک: سایت آیت الله نوری همدانی، مسئله ۲۳۷۲٫

[۵]. همان.

[۶]. همان.

[۷] . همان، ازدواج موقت.

[۸] . سایت رسمی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سیستانی، پرسش و پاسخ، ازدواج دائم.

post

پرداخت مهریه در ازدواج موقت

سؤال ۲۱: در چه صورتی در ازدواج موقت مهریه باید پرداخت شود و اگر پرداخت نشود چه حکمی دارد؟

پاسخ ۲۱: در ازدواج موقّت بايد مقدار وقت و مقدار مهر تعيين شده باشد و بدون آن باطل است[۱]. و به محض اینکه عقد خوانده شد مرد مهریه را مدیون است. اکثر مراجع معظم تقلید از جمله حضرت امام خمینی”ره” در این زمینه فرموده اند:” اگر مرد مدّت صيغه را ببخشد، چنانچه با او نزديكى كرده، بايد تمام چيزى را كه قرار گذاشته به او بدهد و اگر نزديكى نكرده بايد نصف آن را بدهد”[۲] بعضی مراجع دیگر فرموده اند:” حتی در صورتی که نزديكى هم نكرده باشد باید تمام مهر را بپردازد.”[۳]

 اما اگر مقدار مهر در عقد مشخص شد و مرد بنا به دلایلی قصد پرداخت آن را نداشته باشد عقد آنها صحیح است ولی مهر را باید بدهد[۴]، و اگر نپردازد، کار حرام کرده و  شرعاً مدیون و بدهکار است و  مثل کسی است که مال دیگری را غصب کرده یا تصرف کرده و از پرداخت آن امتناع می کند قطعا چنین کاری حرام و گناه است . بله اگر قصد پرداخت مهریه را داشت ولی به یک علت غیر قابل پیش بینی مثل سرقت ، سیل ، آتش سوزی یا…مال خود را از دست داد و اکنون توانایی پرداخت مهر را ندارد مرتکب حرام و گناه نشده ولی باز شرعاً مدیون و بدهکار است و در اولین فرصت که توانایی مالی پیدا کرد باید دین خود (مهریه) را بپردازد. در هر صورت شوهر نمی تواند از اصل پرداخت مهریه امتناع ورزد[۵]، مگر آنکه زن مهر خود را ببخشد.[۶]

[۱] .توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج‏۲، ص: ۴۸۱٫

[۲] . همان، ص: ۴۸۴،م۲۴۳۱٫

[۳] . همان.

[۴] .همان، ج‏۲، ص: ۴۹۴٫

[۵] . استفتائات حضرت امام خمینی (ره)،  ج۳، ص ۱۷۸٫

[۶] . برای آگاهی بیشتر به سایت رسمی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سیستانی، (پرسش و پاسخ، مهریه) مراجعه فرمایید.